Mocno zniechęcona opiniami sięgnęłam po tę książkę. Udowodniło mi to, że nie warto się nastawiać przez pryzmat innych osób. Urocza i wciągająca historia, o której będę z chęcią sobie przypominać.

Mocno zniechęcona opiniami sięgnęłam po tę książkę. Udowodniło mi to, że nie warto się nastawiać przez pryzmat innych osób. Urocza i wciągająca historia, o której będę z chęcią sobie przypominać.

"Zanim wystygnie kawa" to historia umiejscowiona w przytulnej kawiarence, która okazuje się być wehikułem czasu. Na fabułę składają się perypetie kilku bohaterów, którzy taką podróż w czasie pragną odbyć. Co ciekawe, aby wrócić do przeszłości bądź przenieść się do przyszłości należy liczyć się z szeregiem obwarowań z tym związanych. Tytułowe "zanim wystygnie kawa" również ma w tym swój udział.

Umiejscowienie fabuły w przytulnej kawiarence, w której z zapachem świeżo mielonej kawy mieszają się życiowe problemy, pytania bez odpowiedzi i próba wyboru między rozumem, sercem a intuicją, nadaje książce przytulnego i otulającego charakteru.

I mimo iż specyfika książki niekoniecznie każdemu przypadnie do gustu, to dla mnie była ona przyjemną lekturą rozbudzającą ciekawość. Trochę taki slow life wymieszany z japońskim minimalizmem w całości komponujący się w kojącą lekturę.


Mój bookstagram: my.books.shelf

"Zanim wystygnie kawa" to historia umiejscowiona w przytulnej kawiarence, która okazuje się być wehikułem czasu. Na fabułę składają się perypetie kilku bohaterów, którzy taką podróż w czasie pragną odbyć. Co ciekawe, aby wrócić do przeszłości bądź przenieść się do przyszłości należy liczyć się z szeregiem obwarowań z tym związanych. Tytułowe "zanim wystygnie kawa"...

Swego czasu, w zasadzie nie aż tak dawno, tę książkę widziałam wszędzie. A ponieważ zaczęła mnie także interesować literatura azjatycka (w tym właśnie japońska),postanowiłam zapoznać się z "Zanim wystygnie kawa".

Jeśli postanowicie poznać tę książkę, musicie być świadomi tego, że może być specyficzna, a przynajmniej dla nas Europejczyków. Japonia to jednak zupełnie inna kultura, a tamtejsze książki mają swoją charakterystykę. Do mnie ona trafiła. Piękno ukryte w prostocie. Wiele emocji zawartych w kilku słowach.

Przyznaję, że na początku trochę ciężko było mi się wgryźć w tę książkę, ponieważ na początku autor przedstawiał nie tylko główną bohaterkę opowiadania (Fumiko - o ile pamiętam),ale też niezwykle ważne potem postaci, jakimi są Kei, Kazu, Nagare czy też stali goście kawiarni Funiculi Funicula. Pierwsze z opowiadań uważam za najmniej interesujące i niezbyt poruszające, co obniża moją ocenę. Za to kolejne... kolejne były naprawdę poruszające.

Szczególnie poruszyły mnie dwa opowiadania. Mąż i Żona opowiadające o Kohtake, która chciała się cofnąć do czasu, zanim Alzheimer zaczął niszczyć pamięć jej męża, a ten ostatecznie przestał ją rozpoznawać. A także Matka i Dziecko o Kei ‐ żonie właściciela kawiarni. Tak naprawdę to opowiadanie złamało mi serce. W krótkim czasie przywiązałam się do tych wszystkich postaci i naprawdę przejęłam się ich losami, powodami ich podróży w czasie.

Jest to powolna i klimatyczna historia - a raczej wiele historii, każda powiązana z kolejną. Piękna. Ale wiem, że nie każdemu przypadnie do gustu. Mimo wszystko jednak polecam. "Zanim wystygnie kawa" dostaje ode mnie 8/10 i polecam ją osobom 12+

Swego czasu, w zasadzie nie aż tak dawno, tę książkę widziałam wszędzie. A ponieważ zaczęła mnie także interesować literatura azjatycka (w tym właśnie japońska),postanowiłam zapoznać się z "Zanim wystygnie kawa".

Jeśli postanowicie poznać tę książkę, musicie być świadomi tego, że może być specyficzna, a przynajmniej dla nas Europejczyków. Japonia to jednak zupełnie inna...

Cztery opowiadania urzekły mnie połączeniem prostoty z historią skłaniającą do refleksji. Prosty język, którym posługuje się autor, wprowadza, atrakcyjny dla mnie, japoński minimalizm. Każdy bohater jest stworzony w taki sposób, że można się wgłębić w jego charakter. Z pozoru niepołączone ze sobą 4 historie, stanowią ciekawą całość, a z każdym opowiadaniem czytało mi się tę książkę coraz milej. Wciągnęło mnie na tyle, że od razu po skończeniu tej lektury, kupuję kontynuację.

Cztery opowiadania urzekły mnie połączeniem prostoty z historią skłaniającą do refleksji. Prosty język, którym posługuje się autor, wprowadza, atrakcyjny dla mnie, japoński minimalizm. Każdy bohater jest stworzony w taki sposób, że można się wgłębić w jego charakter. Z pozoru niepołączone ze sobą 4 historie, stanowią ciekawą całość, a z każdym opowiadaniem czytało mi się tę...

(…) niezależnie od tego , z jakimi trudnościami zmierzą się ludzie, zawsze odnajdą w sobie siłę, by je przezwyciężyć. "

Wyobraź sobie, że masz możliwość podróży w czasie. Z kim się spotkasz? Ruszysz w przeszłość czy przyszłość?
Klimatyczna kawiarnia w bocznej uliczce. Lokal owiany jest miejską legendą. Zawsze panuje w niej chłód, nawet jeśli na zewnątrz jest upał. Co najważniejsze, wraz z serwowaną kawą miejsce oferuje coś jeszcze! Możliwość podróży w czasie i dokończenia, wyjaśnienia, rozwinięcia pewnych spraw. Wszystko ma jednak swoją cenę. Dlatego trzeba koniecznie wrócić do teraźniejszości...zanim wystygnie kawa.
W książce spotykamy cztery osoby, z których każda ma nadzieję skorzystać z tej oferty. Ktoś chce się skonfrontować z dawną miłością, ktoś powrócić do czasu sprzed utraty pamięci, zobaczyć się z siostrą, spotkać z córką, której nie było okazji poznać.
W tej powieści królują ludzkie emocje i tęsknoty. Mamy tu takie tematy jak: związki, rodzina, strata, miłość, przyjaźń, choroba, śmierć... To kameralna historia łącząca cztery opowieści. Prowokuje do zastanowienia się nad najważniejszymi wartościami. Ale to też książka lekka, niepozbawiona humoru. Wzruszająca i mądra opowieść. Czyta się ją jednym tchem. Polecam ją po to, by się zrelaksować i po to, by w międzyczasie wypić kawę, ale też po to, by zrozumieć jak ważne są relacje międzyludzkie.
To książka z kategorii - docenisz to co masz, złapiesz natchnienie do przemyślenie swoich życiowych wartości, a przy tym uronisz łezkę. Myślę, że takie tytuły po prostu trzeba lubić. Ja lubię bardzo i przez to książka przypadła mi do gustu. "Zanim wystygnie kawa" to książka, którą się lubi albo uznaje za słabą.
Polecam!!!

(…) niezależnie od tego , z jakimi trudnościami zmierzą się ludzie, zawsze odnajdą w sobie siłę, by je przezwyciężyć. "

Wyobraź sobie, że masz możliwość podróży w czasie. Z kim się spotkasz? Ruszysz w przeszłość czy przyszłość?
Klimatyczna kawiarnia w bocznej uliczce. Lokal owiany jest miejską legendą. Zawsze panuje w niej chłód, nawet jeśli na zewnątrz jest upał. Co...

Wiem, że większość osób zachwyca się książka ale mnie ona w ogóle nie przekonała, a raczej zmęczyła. Pomysł świetny ale coś nie wyszło. Widocznie styl pisania nie podpasował mi, dużo powtórzeń, akcja bardzo wolno się rozwija.

Wiem, że większość osób zachwyca się książka ale mnie ona w ogóle nie przekonała, a raczej zmęczyła. Pomysł świetny ale coś nie wyszło. Widocznie styl pisania nie podpasował mi, dużo powtórzeń, akcja bardzo wolno się rozwija.

,,Zanim wystygnie kawa" 📖☕️
Nie ukrywam, zawiodłam się na fabule, bo miała ona bardzo duży potencjał. Została fajnie wymyślona, ale moim zdaniem autor lekko się pogubił podczas pisania. Wiele wątków w książce zostało dodanych tylko po to, żeby historia mogła dojść do wybranego punktu przez autora. To samo dotyczy się zdań opisująch działania bohaterów. Nie rozumiem w jakim celu zostały dodane, skoro sam bohater nas o tym poinformował. Natomiast, opowieść jest podzielona na kilka odzielnych historii, które razem tworzą całość, co dla mnie jest nowym rozwiązaniem oraz bardzo ciekawym. Z tego co słyszałam drugi tom jest o wiele lepszy, więc myślę że po niego sięgnę.
💐💋

,,Zanim wystygnie kawa" 📖☕️
Nie ukrywam, zawiodłam się na fabule, bo miała ona bardzo duży potencjał. Została fajnie wymyślona, ale moim zdaniem autor lekko się pogubił podczas pisania. Wiele wątków w książce zostało dodanych tylko po to, żeby historia mogła dojść do wybranego punktu przez autora. To samo dotyczy się zdań opisująch działania bohaterów. Nie rozumiem w jakim...

Bardzo filozoficzna, z ciekawym podejściem do podróży w czasie, wartościowe przekazy i ogólnie świetnie napisana ❤️

Bardzo filozoficzna, z ciekawym podejściem do podróży w czasie, wartościowe przekazy i ogólnie świetnie napisana ❤️

Książka niepozorna, ale jak bardzo wciągająca, z przesłaniem nieosadzania innych i życia w zgodzie ze sobą oraz tu i teraz. "Połknęłam" w jeden dzień. Polecam tym bardziej jeśli straciło się ukochaną osobę.

Książka niepozorna, ale jak bardzo wciągająca, z przesłaniem nieosadzania innych i życia w zgodzie ze sobą oraz tu i teraz. "Połknęłam" w jeden dzień. Polecam tym bardziej jeśli straciło się ukochaną osobę.

Tokio, kameralna kawiarnia Funiculi Funicula, stolik i konkretne krzesło, a w bonusie - podróż w czasie (zanurzenie się w przeszłości i spotkanie wybranej osoby). Wystarczy usiąść i zacząć pić kawę. I pamiętać o tym, żeby wrócić, zanim napój wystygnie. Proste? Tylko z pozoru. Bo warunków jest więcej, a czasu tak naprawdę niewiele (za to emocji co niemiara!). Poza tym najbardziej kontrowersyjna zasada brzmi: "Cokolwiek zrobisz w przeszłości, nie zmieni to teraźniejszości". Zatem czy warto przenieść się w czasie, jeśli każde TERAZ pozostanie takie samo, a dodatkowo na tych, którzy nie zdążą wrócić, czyha poważne zagrożenie? Odpowiedź jest jedna: TAK, warto podjąć takie ryzyko. Bo okazuje się, że zmienia się coś innego, a przeszłość staje się kluczem do teraźniejszości.

Piękna i zachwycająca książka! Zostały w niej przedstawione cztery historie, bardzo życiowe. I choć wszystkie mi się podobały, to moje serce skradły dwie: "Mąż i żona" oraz "Matka i dziecko".

Uwielbiam prostotę i oszczędność języka tak charakterystyczne dla japońskiej literatury (za świetny polski przekład odpowiada Joanna Dżdża) oraz pewną dawkę realizmu magicznego, która też lubi się w niej pojawiać. W takim połączeniu minimalizmu i szczypty magiczności ukryta jest wielka siła.

Dlaczego jeszcze warto przeczytać książkę "Zanim wystygnie kawa"? Bo przypomina o tym, jak ważne w życiu człowieka są relacje. Mówi o tym, by doceniać ludzi, których mamy wokół siebie, by budować więzi świadomie, z uczuciem, oddaniem i z uważnością, by dbać o nie. Bo w relacjach najważniejsze jest tu i teraz.

Tokio, kameralna kawiarnia Funiculi Funicula, stolik i konkretne krzesło, a w bonusie - podróż w czasie (zanurzenie się w przeszłości i spotkanie wybranej osoby). Wystarczy usiąść i zacząć pić kawę. I pamiętać o tym, żeby wrócić, zanim napój wystygnie. Proste? Tylko z pozoru. Bo warunków jest więcej, a czasu tak naprawdę niewiele (za to emocji co niemiara!). Poza tym...